Reactie 1:

Nico Beens: The web page of Nijmegen is fantastic and I have passed it on to all my relatives here in Australia. It means more to them then me for I was born in Eindhoven in 1939 but do remember a lot of Nijmegen.
My father's factory NEGLIN ( NEderlandse GLoeilamp INdustrie ) was started by him in 1924 and he was the first to manufacture the globes for the automobiles and he also made the coloured glass decorations for the xmas tree. He was doing so well that in 1929 Philips made him an offer and bought the factory from him and employed him for the rest of his life and Philips changed the name to SPLENDOR. Regretably I don't have any pictures of the factory other than the ones on the web pages which brought back many memories that my father used to talk about. My father's name was Cornelius ("KEES") Heinrich Gerard Beens, he was born in 1896 and died in Adelaide in 1962.
My father was commissioned by the Dutch and American Govt. to make a atom bomb in miniature out of glass to show the scientists the splitting of the atom and here in Australia their was a great story in the Adelaide newspaper about my father and his accomplishments. He also made a tube three inches long and four ten thousandths of an inch thick which could only be seen under a microscope. It was used to make audible the vibrations of a violin string which were inaudible in the ordinary way.
One of his great pleasures was making a complete symphony orchestra out of coloured glass and it was exhibited at the Royal Adelaide Exhibition and all around Australia.
My father worked for Philips Nijmegen till 1939 and was then sent to Philips Eindhoven to head the glass section until 1951 when he took the whole family to Australia and worked for Philips Adelaide until his death in 1962.

Sincerely,
Nico Beens.

Reactie 2:

Ben van Eldik, 13-04-2010: Een dag werken bij Splendor
Een dagje werken bij “Splendor” gaat natuurlijk terug naar de zestiger jaren toen het allemaal nog goed ging bij Splendor. Er werden daar niet alleen normaallampen gemaakt, maar ook autolampen, fietslampen en kerstboomlampjes. Er werkte in de fabriek toen nog ongeveer 600 mensen, waaronder veel jonge vrouwen. Als jonge kerel is dat wel zo prettig. Als ik dagdienst had begon mijn werk met het aansteken van de branders en het aanzetten van de machines, want om lampen te maken heb je wel vuur nodig om het glas te smelten. Bij de start van de produktie moet alles op de juiste temperatuur zijn.
Om precies 7,30 uur begint de produktie en is iedereen op zijn plaats. Mijn taak is om goed op te letten of alles in orde is. Dus het proces van het begin af te volgen. Als de eerste lampen uit de machine rollen en alles is goed gegaan, ga ik eerst materialen bestellen voor de rest van de dag. Een lamp bestaat uit een ballon, een lampvoet, kit om de lampvoet vast te smelten op de ballon, een roefel, een stengel, 2 toevoerdraden (voor de stroom) en een spiraal (die geeft licht). Als alles is besteld en de bonnen naar het magazijn zijn, dan is het even opletten geblazen. Immers we waren bezig met een partij Splendor gemerkte lampen en zouden heel snel overgaan op een ander merk (Philips). Dus dan moest er een ander stempeltje geplaatst worden. Later op de dag staat er nog een partij “Albert Heijn” op het programma. Zo blijf je lekker aan de gang.
Intussen is het al 10 uur en hoog tijd voor de schaft. De produktie wordt even stilgelegd en snel naar de kantine. Kijken of Piet (onze kantinebeheerder) lekkere soep heeft vandaag. Er waren vandaag weer wat nieuwe medewerksters binnengekomen. Ik zie een leuke rooie zitten. Daar moet ik eens kennis mee maken.
Na de pauze is het weer als vanouds. Opletten dat er niets fout gaat met de produktie en op tijd ingrijpen bij de minste of geringste afwijking. Dat vraagt uiteraard constante aandacht. Mijn baas (Nol Janssen) was een toffe peer, maar verlangde van zijn medewerkers 100% inzet en accuratesse, omdat Splendor nu eenmaal een reputatie op te houden had als leverancier van kwaliteits-producten. De afdeling was uiteraard ook verantwoordelijk om zo weinig mogelijk uitval te hebben. Ook bij Splendor ging het om de centen.
Was het eenmaal 16.30 uur, dan was het voor mij genoeg geweest. De branders gingen uit en de machines werden stilgelegd. In de goeie tijd kwam het echter ook vaak voor dat er ploegendiensten werden gedraaid. Dat moest e.e.a. worden overgedragen aan de volgende ploeg. Alles met elkaar kosten zowel het stoppen als overdragen ruim een half uur, want de rommel die produceren nu eenmaal met zich meebrengt (overal glas over de vloer) moest opgeruimd worden. Maar om 17.00 uur op de fiets naar huis. Weer een dag “Splendor” voorbij.

Reactie 3:

Albert van den Heuvel, 13-04-2010: Een werkdag bij Splendor.
Afdeling Bewaking Splendor Nijmegen bestond uit 8 personen. De diensten waren ingedeeld in 3 ploegen (vroeg/middag/nacht) plus een reservedienst. Er was een hoofdportier werkzaam in dagdienst. Het waren vol continue tijden, dus ook met zon- en feestdagen. Er was altijd iemand aanwezig.
De vroege dienst was ingedeeld van 7 tot 15 uur. De werkzaamheden bestonden in hoofdzaak uit controle tijden van het personeel – uitgifte van sleutels – telefoonbeheer – controle van garderobes – toilet ruimtes, het inkomend verkeer, het verwijzen naar diverse afdelingen. Brandcontrole, alsmede diverse controles op in- en uitgaand verkeer, zowel van fietsstallingen, het verlenen van e.h.b.o., controle van de klokkaarten en tijd controles van absent personeel zowel van kantoor- als fabrieksmatig personeel.
Buiten normale werktijden werden er controlerondes gelopen door het gehele gebouw. Vooral bij het einde van werktijden werd er gecontroleerd op brand gevaarlijke omstandigheden, het afsluiten van buro’s , alsmede kasten en het uitgeschakeld zijn van apparatuur die niet onder spanning mogen staan. Het afsluiten van afdelingen, het aannemen van P.T.T. goederen buiten normale kantooruren, alsmede van gesprekken. In de weekends werden er buiten de algehele controle van zowel binnen- en buitenterreinen, ook speciaal gelet wel op de toen zeer grote computers. Daarop werden in de weekends namelijk werkzaamheden verricht, het z.g. ”listen”. ’s-Maandags werden die lijsten dan naar de diverse kantoorafdelingen bezorgd. Ook werd daarop dan het kaartsysteem van de tijdklokken verwerkt. In de weekends was er ook een periodieke controle op brandblussers, detectieapparatuur/leidingen, die in de benedenverdiepingen aanwezig waren. Ook werd dan de tank met vloeibare stikstof op het achterterrein gecontroleerd. Brand- en duur proeven in de diverse laboratoria, het ontsteken van diverse verlichtingen.
Ook op de “rook verboden” werd streng gecontroleerd, hoewel er ongetwijfeld slimme werknemers waren die plekjes wisten om ongestoord hun sigaretje te roken. Maar owee als ze gesnapt werden.
In de beginperiode werden de werknemers die in de avond- of nachtploegen werkten nog door de bewaking het salaris uitbetaald. Iemand van de bewaking werd ook regelmatig naar de bank op het Mariënburg meegestuurd om het geld voor de lonen- of salarissen op te halen. We werden dan begeleid door de kassier hr. Booyen of de procuratiehouder hr. Baggerman. De directieauto met chauffeur Bert van Schaick of Rien Vissers stond ons dan ter beschikking.
Ongetwijfeld heb ik wel wat vergeten, maar in grote lijnen is dit wel waar wij bewakers ons mee bezig hielden. Ik kan nog wel enige onderwerpen mondeling aanvullen, maar die heb ik niet aan het papier durven toevertrouwen.