09-09-21

Bombardement en frontstadverhalen

Ingezonden op 21-09-2009 door René de Moor

De fabel dat het slecht weer was tijdens het bombardement moet uit de wereld!

Kijk op https://www.knmi.nl/nederland-nu/klimatologie/daggegevens waaruit blijkt dat het stralend weer was; Licht vriesweer 0°C, wind 3Bft, 83% zon, max. zicht. Dat komt overeen met een Duitse weersite in de buurt.
Dat beeld heb ik ook zelf van die 22e februari. Ik was toen 9 jaar. Omdat de Antoniusschool aan de Verlengde Groenestraat (nu Doornroosje) geconfiskeerd was door de Duitsers liep ik vanuit de Marterstraat naar de school aan de Stephanusstraat toen iets over half twee het luchtalarm afging, een paar minuten na het signaal ‘veilig’. Dat was op de hoek Groenestraat-St.Annastraat. Snel daarna vielen de bommen. Een broer van mij zag dat gebeuren, want hij liep via de Thijmstraat langs het spooremplacement.
Op de andere hoek bij de St. Annastraat was een schuilkelder waar ik met anderen naar binnen vluchtte. Na ca. een half uur kwamen mensen met verhalen de schuilkelder binnen. Ze vertelden dat over de St. Annastraat handkarren met doden en gewonden richting het Canisiusziekenhuis werden gereden. Na ongeveer een uur ben ik terug naar huis gelopen, waar mijn vader ziek thuis lag; een geluk want hij werkte normaal in het centrum, ik meen in de Hendrik Hoogersstraat.
Vergissingsbombardement? Hoe is het mogelijk dat men zich in 4 Nederlandse steden
tegelijk vergist? Met een zeer herkenbare situatie? Het riekt naar geschiedvervalsing.

Verhalen uit het dagelijks leven in Nijmegen-frontstad mis ik tot nu toe teveel.

Ik denk aan: haantjes op zolder (tegen diefstal); brood van erwten, ca 600 gram voor 11 personen rond eind september; een hobbelpaard ruilen voor een pakje boter; ooggetuigenverslag van de parachutisten door buurjongens op het hoogste dak; de eerste Amerikaan door de straat met aan weerszijden een partizaan; de militaire keukens met kook-en-bakbatterijen waar altijd wel iets te halen viel; hulppolitie, vaak op eigen gewin uit door het gebedelde af te pakken van kleine kinderen; het maken van ‘vliegende bommetjes’ door kogels uit patronen af te trappen en het kruit eruit te halen en die dan 100 m verder in de gordijnen vlogen; gevaarlijk spel met bijna lege jerrycans; spijbelen op school waar wel of niet les gegeven werd; angst; indrukwekkende soldaten op bezoek, omgord met patronen; scherfje in mijn been; inkwartiering, twee man bij een gezin van 11 personen; de eerste chocolate, thee, eierpoeder, zweeds wittebrood, de starter van een jeep; fluitende bom, dekking zoeken; toch nog koekjes van eigen (gebedeld) deeg bij de verjaardag; zusjes aan de soldaat brengen (I have four big sisters); Amerikaanse pin-up-girls in de Hindestraat; biscuits ruilen voor koperen hulzen; het luchtafweergeschut op de Goffert (schuilen tegen de muur van het openluchttheater); de MP die het verkeer regelde; de auto’s met rupsbanden; het kerstfeest bij de Amerikanen: soep met een hele aardappel en een toffeeapple, met een door Amerikanen gevangen Duitser onder het aanrecht tijdens een luchtaanval, mud kolen, ijs op de dekens; uiteindelijk 5 mei en de afknapper als de Polar Bears, de potjes-en-pannetjesdivisie en de TT uit de straat verdwijnen.

René de Moor, Wijchen