1233-Semmelinkstraat

Reactie 1:

Cor van den Hoff, 21-02-2018: Ik heb geen herinnering aan deze straat maar wel aan de Schonkstraat waar we ruim uitzicht hadden over het spoorgat. Locomatieven werden hier voorzien van kolen en water. Kolen met de schop in een wagentje wat aan een klein hijskraantje hing om de tender bij te vullen.
Wat me meer ligt is de Ford Anglia 105E 4cil, 998cc. Ik kocht er een, creme boven de chroom strip en licht blauw daaronder. Kompleet met zelfde kleur zelf gemaakte aanhang wagen van een Prefect voor-as en wielen, ingelaste besturing pinnen. Van Cloncurry naar Hobart langs de oostkust van Australie, twee volwassen en twee kinders kamperen. Duurde de maanden Juli, Augustus en een week van September 1965.

Reactie 2:

René de Haas, 22-02-2018: Ik vond een sneeuwfoto die hier bij past:

Reactie 3:

Johnny Meuleman, 24-02-2018: Ja, de Ford Anglia, eind jaren '60 een van de eerste auto's van mijn moeder.
Wij woonden toen niet zo gek ver van vd Bosch & Jansen vandaan. Dus als mijn moeder moest gaan tanken ging het als volgt: de auto werd bij de betreffende pomp geparkeerd. Onderwijl dat de pompbediende eraan kwam gelopen draaide mijn moeder alvast het raam open. Vervolgens riep zij naar de pompbediende (ik hoor het ze nog roepen) : "Doe maar een tientje super !". Kon ze weer de hele week rond jutteren.
Wat ik met die auto ook nooit meer vergeet: op een gegeven moment staan wij voor een rood verkeerslicht te wachten op de St. Annastraat. Onderwijl pakt m'n moeder een sigaret en drukt de aansteker in. Na een paar seconden schiet die aansteker eruit en mijn moeder trekt zo op terwijl het verkeerslicht nog op rood stond.
Tot zover de avonturen met de Ford Anglia.

Reactie 4:

Janny Joosten, 23-10-2018: Aan de Semmelinkstraat heb ik zo mooie herinneringen, heb er 21 jaar gewoond. De treinen hoorden we niet meer, aan het verkeer van de St. Annastraat was je gewend.
De leukste dagen waren de 4 daagse tijd.

Reactie 5:

Jos van Reen, 14-04-2019: In 1948 ben ik geboren in de Semmelinkstraat op nr. 17, een flat op de tweede verdieping, vlak nadat ze zijn opgeleverd.
Ik kan op de foto niet zien of het hier om de even of de oneven kant gaat, maar de flats waren aan beide kanten geheel identiek.

Reactie 6:

Peter Lentjes, 14-04-2019: Heb hier gewoond van 1966 tot 1975.
Was een geweldige straat. Veel kinderen. Kan me de verhalen van Rene de Haas goed herinneren.
Voetballen op de hoek, de tuin van tante Aad. Idd met een stuk karton van de helling af. Laatst nog een keer doorheen gereden. Wat me opviel waren de smalle stoepen. Vroeger waren deze heel breed. Lekker om te kunnen rolschaatsen.
Er komen weer veel namen naar boven.

Reactie 7:

Peter van Iersel, 15-04-2019: Midden jaren zestig woonde ik in de van Trieststraat. Nummer 21 was een bovenhuis. Onder ons zat een zaak die Pvc-pijpen en andere elektrische onderdelen verkocht. De winkel was van meneer en mevrouw Goossen. Ze woonden (naast ons) boven de winkel en hadden een knappe dochter genaamd Iris. Later kwam Radio Europa in het pand en weer later een fietsenwinkel.
Op woensdagmiddag en zaterdagmiddag ging ik Richard Hoegen ophalen. Hij woonde in de Evertsenstraat. We liepen naar de Semmelinkstraat en haalden daar Theo de Haan op. We schoten met een stuk pvc-pijp papieren pijltjes door openstaande ramen en hielden ons op bij het spoor. Een van de mannen in het seinhuis was Martien Nicolasen, een neef van mijn moeder. Het feit dat we daar niet mochten komen was spannend. We kwamen steeds dichter bij het seinhuis maar niemand betrapte ons.
Later, rond mijn zestiende, kwam Theo de Haan mij oppikken om bij Terminus te biljarten. Hij nam soms andere jongens uit de Bottendaal mee. In mijn herinnering belde Theo alleen op saaie regenachtige dagen aan. Soms ging Johnny Kusters uit de Schoolstraat mee. Hij maakte net als ik schilderijtjes en ook hij wilde zich daar verder in bekwamen. Alle genoemde jongens ben ik uit het oog verloren.

Reactie 8:

Gerrit JM Paas, 09-01-2023: Het witte huisje rechts (op de foto bij reactie 2), daar heeft heel lang de Fam van Heesch gewoond.
Ik herinner met Ton nog. Die leek veel op zijn vader. Ton had ook het zelfde krullende haar als zijn vader. Ton had heel vaak een geblokte met diagonale gestreepte trui aan met een v-hals. Ton zagen wij niet vaak buiten spelen. En dat viel je wel op. De reden? Terwijl wij zo gauw als we even tijd vrij van school hadden altijd daar speelden.
De spoordijk was voor ons één grote speeltuin. Het gras dat op de dijk groeide was spekglad, vooral in de zomer. Wij gingen naar Kilsdonk, dat was de Kartonnagefabriek aan de Dr. Jan Berendsstraat, waar we een stuk afval karton kregen. Ieder had zijn eigen stuk karton, en daar gleden wij van boven aan de dijk met een rotgang mee naar beneden. En het kwam niet bij ons op om het karton van je vriendje af te pikken, dat deed je gewoon niet. Als jouw karton stuk was ging je naar de fabriek voor een nieuw stuk karton. Ik heb me ooit laten vertellen toen ik vroeg hoe het kon dat het gras zo glad was, een deskundige zei dat het hier ging om helmgras. Maar het is voor mij altijd een ? gebleven.
Het was iedere keer weer een avontuur, om daar te spelen. Altijd was er wel die spanning! omdat je er niet mocht komen, laat staan spelen.
Wat wij ook deden was onderaan de dijk valkuilen maken. En dat deden wij uit voorzorg. Want stel dat er iemand van het spoorpersoneel kwam (een rangeerder), dan maakte je dat je weg kwam. Nagezeten door de man waarvan je dan maar hoopte dat hij in die kuil viel zodat je weg kon komen. Echt diep waren die kuilen nooit. Dus ook niet echt gevaarlijk. Mooie en onvergetelijke tijd.
Gr Gerrit Paas.