Reactie 2:

Eddy Waltman, 30-04-2014: Mijn moeder Truus Otters geboren Doetinchem 4 maart 1909 is door granaatscherven op 1 november 1944 overleden.

Terwijl mijn vader in het Canisius ziekenhuis lag om te genezen van verschillende granaatscherven in zijn rug besloot mijn moeder met haar oudste dochter Jos van 8 jaar om lopend naar het Canisius ziekenhuis te gaan. Onze Duitse herdershond ging mee voor extra bescherming. Het plan was om via de Weurtseweg, Krayenhofflaan, Koninginnelaan, Willemsweg en Groenestraat het ziekenhuis te bereiken. Terwijl granaten over en weer vlogen werd een granaat op de Koninginnelaan haar noodlottig. Omdat ze haar dochtertje wilde beschermen ging mijn moeder boven op mijn zusje liggen, uiteindelijk kreeg mijn moeder een granaatscherf in haar dijbeen en raakte een slagader. Alhoewel ze tegenover de politiepost getroffen was, was er niemand die haar kon helpen; de ambulances reden af en aan om gewonden te vervoeren, helaas niet een richting Koninginnelaan. Ze is dan ook terplekke doodgebloed.
Ook de priester die haar nog wel de laatste sacrementen kon geven kon moest toekijken hoe ze wegkwijnde. Mijn moeder die ook nog zwanger was van haar 6e kind kon niet gered worden.

Mijn zusje van 8 was niet geraakt, de herdershond kreeg een scherf in de achterpoot. Wij, mijn zusje van 8, mijn broertje van 6, mijn babyzusje van 1 jaar en ik zaten in het kleine keldertje onder het huis. Om 5 uur kwam de priester van de Krayenhofflaan en het blokhoofd B.Wessels van onze straat vertellen van het ongeval met moeder. We werden daarna rechtstreeks naar het klooster in de Biezenstraat gebracht. Mijn broertje van 7 en mijn oudere zusjes werden naar familie gebracht. Na een nacht geslapen te hebben kwam Mevr. Weustink uit de Waterstraat mij ophalen en ik zou voorlopig daar logeren totdat mijn vader uit het ziekenhuis was ontslagen, dat duurde ruim een week.

Toen mijn vader mij kwam ophalen ontplofte vlakbij weer een granaat. Toen ik een scherf probeerde op te rapen van de straat voelde ik hoe heet die scherf was, dus meenemen was er niet bij.