Fons Rutten

Ingezonden op 24-09-2008 door Sjaak Rutten

Al lang geleden heb ik een bidprentje aangeleverd van het bombardementsslachtoffer februari 1944 Alfons (Fons) Rutten. Dit was een oom van mij, die ik uiteraard zelf niet gekend heb, ik ben van 1955. Een andere oom van mij, Frans Rutten in de Kanunnik van Keekenstraat, had nog twee foto’s, hier bijgevoegd. Frans Rutten heeft ook een familiekroniek geschreven waaruit over Fons Rutten het volgende citaat:

‘Een heel droevige gebeurtenis in de familie was het overlijden van Fons, als gevolg van verwondingen opgelopen bij het bombardement van Nijmegen in februari 1944. Hij was al een aantal jaren in Nijmegen, waar hij op het Canisiuscollege de HBS volgde en bij [zijn zuster] Truus woonde. Hij hoorde bij de betere studenten, getuige het feit dat hij elk jaar thuis kwam met een aantal 1e en 2e prijzen in de vorm van boeken en eervolle vermeldingen, omdat hij de beste of een van de betere was in een bepaald vak. De school hanteerde in die tijd zo’n beloningsstelsel. Nadat hij het einddiploma met uitstekende resultaten had behaald was hij, zoals zoveel Nederlanders, verplicht voor de Duitsers te gaan werken. Aanvankelijk zou hij daarvoor naar Duitsland moeten, maar omdat hij klein van stuk was werd hij afgekeurd en verplicht (!) te werk gesteld bij de kunstzijdespinnerij NIJMA. Om die reden bleef hij dus in Nijmegen bij [zus] Truus wonen. Na een aanvankelijke plaatsing aan een van de spinmachines werd hij overgeplaatst naar de administratie. Op 22 februari 1944 ging hij rond 2 uur naar zijn werk, nadat het luchtalarm was opgeheven. Het was nog lang niet veilig in de lucht, maar het alarm mocht niet langer dan 2 uur duren, want dan ging er teveel arbeidstijd verloren. Toen hij op het Stationsplein was vielen de bommen op Nijmegen en werd hij getroffen door splinters. Op eigen kracht ging hij naar het ziekenhuis, maar daar kwamen zoveel gewonden binnen dat weinig aandacht aan hun kon worden gegeven, zeker niet aan degenen die op eigen kracht kwamen en (dus) licht gewond waren. Later bleek toch dat hij meer mankeerde en werd hij opgenomen. Op 23 februari kwam er een telegram [naar geboorteplaats Siebengewald] dat Fons gewond was en dat overkomst gewenst werd. Met enige moeite kon moeder met een taxi naar Nijmegen. De volgende morgen ging Joos [een andere broer] op het postkantoor proberen om op te bellen. Toen dat lukte kreeg hij te horen dat Fons in de afgelopen nacht was gestorven aan de gevolgen van bomsplinters in zijn longen. In eerste instantie zouden alle slachtoffers in een massagraf op de algemene begraafplaats aan de Graafseweg worden bijgezet. Ook Fons was daar al naar toe gebracht, maar daags voordat wij in Siebengewald een uitvaartdienst voor hem zouden hebben, kwam ’s avonds een knecht van Ton Rengers [echtgenoot van zuster Truus Rutten, destijds directeur van de limonadefabriek aan de Vondelstraat], op een bakfiets naar Siebengewald [let wel: ca. 30 km!] om te vertellen dat de doden alsnog waren vrijgegeven en konden worden opgehaald door de familie indien zij dat wenste. Het lukte om de Fa. Weijs [transportbedrijf in Siebengewald] te charteren, die de volgende morgen vroeg met [broer] Joos naar Nijmegen vertrok. Zodoende kon Fons alsnog in Siebengewald worden begraven’.

1. Een portretfoto van Fons Rutten

2. Een foto van de bronzen gedenkplaat van de NIJMA, ter herinnering aan de oorlogsslachtoffers uit hun bedrijf. Nu in het bezit van het Valkhofmuseum in Nijmegen. Fons staat vereeuwigd op het rechterpaneel.

Sjaak Rutten, met dank aan oom Frans Rutten, Kanunnik van Keekenstraat 56 Nijmegen.