162T

Uit het Nimweegs verleden 162 17-07-1985
Liefdadigheid (3) Door de stijgende nood in die tijd, voelden verschillende ingezetenen van onze stad zich geroepen om aan liefdadigheid en liefdewerk te doen. Het grootste probleem was om de werkloze jeugd en de jong volwassenen op het goede pad te houden. De verleiding voor - wat wij nu de kleine criminaliteit noemen - was ontzettend groot.
De rokenden onder die jeugd hadden vaak in weken geen dubbeltje om daar een pakje shag voor te kopen omdat zij geen enkele ondersteuning kregen in welke vorm dan ook. De kinderbescherming, reclassering en de voogdij hadden hun handen vol met jeugdigen die ontspoord waren of dreigden te ontsporen. Dat kwam natuurlijk ook door de zware straffen die voor het kleinste vergrijp door de rechtbank gegeven werden. Voor een kleine diefstal kregen zij al gauw een paar jaar tuchthuis aan hun broek, waar het gezin natuurlijk ook onder te lijden had. Daarom staken enige vooraanstaande mensen hun hoofden bij elkaar om daar iets tegen te doen. Dat resulteerde in de oprichting van het „St. Franciscus Liefdewerk." Het „Liefdewerk" had een onderkomen gevonden op de Doddendaal. Aan het hoofd van de dagelijkse leiding stond een geestelijke van de St. Franciscusparochie, de Franciscaan pater Verriet. Hij werd daarbij bijgestaan door een behoorlijk aantal vrijwillige leidsters en leiders. Ondanks dat het werk geheel afhankelijk was van liefdadigheid werd er veel goeds verricht dat ten goede kwam aan de jeugd die daar het meeste behoefte aan had. De jongens noch de medewerkers hoefden parochieel gebonden te zijn, het stond voor iedereen open. Niet alleen afgestudeerden die geen baan konden vinden, maar ook werkenden en zakenlieden hadden zich bij dat werk aangesloten. Behalve de gewone ontspanning waren er nog verschillende andere activiteiten waar wij aan deel konden nemen. Omdat er in het gebouw ook een kapel ingericht was waar 's zondagsmorgens een H. Mis en 's zondagsavonds het Lof opgedragen werd was er al gauw een zangkoortje onder deskundige leiding opgericht om de plechtigheden op te luisteren. De taak van koster bij dat gebeuren was aan mij opgedragen.	Het was een werk dat ik heel graag deed. Zelfs toen ik later verkering kreeg ging ik toch iedere zondagavond naar het Lot om mijn werk als koster te doen. Jongens die op school achter dreigden te raken of zij die hun kennis wat bij wilden spijkeren kregen gratis bijlessen van de onderwijskrachten uit de leiding. Wij konden ook bij een uitstekende tekenleraar gratis op tekenles, waar ik ook gretig gebruik van maakte. Bij mijn zoon en mijn dochter hangen nog tekeningen aan de wand die ik als jongen in 1937 gemaakt heb op die tekenlessen. Een van de schooljongens bleek een ongekend talent te hebben om strips te tekenen, dat door de betreffende leraar enthousiast verder ontwikkeld werd. Toen er een toneelclubje opgericht werd door een van de leiders was ik een van de eerste die zich daarvoor opgaf. Het eerste stuk dat wij speelden was „Taartjes met een bittere nasmaak" onder leiding van dhr. Rem Grol. Vervolgens speelden wij nog; „De Bloedbijl" (een indianen stuk) „Jansen heeft de leiding", „Jopie als Standbeeld", „De Huistyran (van Godfried Bomans) en nog verschillende andere toneelstukken. Later nam dhr. Jo v. d. Akker de leiding over. Van hem heb ik het voordragen en declameren geleerd wat mij heden ten dage - nu ik als solist optreed - nog steeds van pas komt. Ik ben hem er dan ook erg dankbaar voor. O, wat waren wij toen toch trots toen wij op mochten treden voor het bestuur en de leiding van het Liefdeswerk en niet te vergeten voor onze ouders. Ook de ouders van de jongens die meespeelden waren geweldig trots op hun zoontjes, terwijl ieder ouderpaar vond dat HUN zoontje het beste speelde van allemaal.
Klik hier en reageer daarmee per email als u uw reactie hieronder wilt laten plaatsen