Uit het Nimweegs verleden 92

20-06-1984

Misdaad in Nijmegen (7)

De jongeman die - met medeweten van de Officier van Justitie in Arnhem - door onware verklaringen in het proces verbaal vrijgelaten kon worden, was weer gewoon bij zijn ouders aan de Holleweg gaan wonen. Het ouderlijk huis stond tegenover de lagere school aan de Ubbergseweg. Deze school was toen in gebruik als distributiekantoor.

Vanuit deze school had men een goed uitzicht op de woning van de jongeman. Op een goede dag - of liever gezegd op een kwade dag - kwamen twee rijksveldwachters een brief bezorgen aan de betreffende woning. Dit was op zichzelf niets bijzonders, maar de jongeman die deze veldwachters aan zag komen, dacht dat zij voor hem kwamen en vluchtte door de achterdeur weg. Een jonge marechaussee die het distributiekantoor stond te bewaken, zag de jongeman vluchten. Omdat hij niet wist wat er gaan was, sommeerde hij de jongeman om te blijven staan. Toen deze daaraan geen gehoor gaf schoot de marechaussee op de jongeman. Alhoewel het niet de bedoeling van de marechaussee was, om de vluchteling te doden, raakte de pistoolkogel een vitale plaats waardoor de jongeman het leven verloor. 

Nu zaten de rechercheurs nog met de derde arrestant, die men, koste wat het koste, in vrijheid wilde stellen. Om te beginnen plaatsen zij hem in de buitencellen die aan de binnenplaats van het politiebureau lagen. Deze cellen waren eigenlijk bestemd voor dronken lieden die van de straat verwijderd waren, maar werden ook wel gebruikt voor andere verdachten die apart gehouden moesten worden. Omdat zij over de binnenplaats naar de verhoorkamers moesten lopen, was het voorschrift dat zij geboeid naar de ondervragers gebracht moesten worden. Met deze voorgeleiding werd meestal een oudere agent belast, die geen volledige dienst meer kon doen. Na een telefoontje naar de agentenwacht werd dan de verdachte naar de rechercheur gebracht en later weer teruggeleid, natuurlijk ook weer geboeid. Voor het boeien van de verdachte werden z.g. kettingboeien met een gewoon slot gebruikt. De jongeman werd verteld dat de boeien - wanneer hij naar zijn cel teruggebracht werd - erg los om zijn polsen gesloten zouden worden. 

Het was voor de rechercheurs een gevaarlijke zaak, want als de jongeman gepakt zou worden en aan het praten ging zou het er voor hen niet zo mooi uit zien. Het concentratiekamp was het minste waar zij op konden rekenen. Zo zij niet de kogel zouden krijgen. Gelukkig is de vlucht goed verlopen en is de jongeman niet gepakt. Pas na de oorlog hoorden rechercheur Schouten en zijn collega's hoe het verder met hem gegaan was. Hij was in Limburg terecht gekomen waar hij zich bij de ondergrondse aangesloten had. Daar is hij toen door de Duitsers - wegens zijn verzetswerk - opgepakt en in het concentratiekamp van Vught gevangen gezet. Later is hij daar alsnog door de Duitsers gefusilleerd.

Alle drie de daders - waarvoor de rechercheurs zoveel moeite gedaan en er zelfs hun leven voor op het spel gezet hadden - hebben dus toch de dood gevonden. Zoiets ging hen wel aan het hart. Vooral om dat de naaste omgeving niet op de hoogte was van de ware feiten. Want toen na de vlucht van de verdachte - die op de Nieuwe Nonnendaalseweg woonde - voor de schijn een grootscheeps onderzoek in zijn woning en de buurt gehouden werd, werden de rechercheurs uitgemaakt als uitslovers en moffenheulers.

Klik hier en reageer daarmee per email als u uw reactie hieronder wilt laten plaatsen