Zuuk t mar uut - Wim Janssen

Uit het Nimweegs verleden 88

02-05-1984

Misdaad in Nijmegen (3)

Om deze misdaad op te lossen werd het hele rechercheteam bijeengeroepen, omdat in dat soort gevallen meerdere rechercheurs ingeschakeld worden. Een of twee van hen worden als hoofdverbalisanten aangewezen, die het proees opmaken en alles op papier zetten. Z'n proces kan in een dergelijk geval wel een boekdeel groot worden. ledere rechercheur kreeg een taak opgedragen.

De een ging alle leveranciers van de heer Strijbos af, die veelal buiten de stad woonden terwijl de anderen de familieleden en vrienden van het echtpaar afgingen. Regelmatig kwamen de rechercheurs bijeen om de opgedane gegevens met elkaar uit te wisselen om aan de hand daarvan de zaak weer te bespreken.
Zo liep het onderzoek al enige dagen zonder dat zij iets opschoten. Het was voor het rechercheteam om moedeloos van te worden. Maarja, een bekend gezegde zegt niet voor niets: „Zonder geluk vaart niemand wel". Op een dag kwam rechercheur Van der Haar in contact met een vrouw uit Oost-Nijmegen. Deze vrouw woonde naast een fietsenwinkel waarvan de eigenaar bevriend was geweest, of nog was, met het echtpaar Strijbosch. Zij vertelde verder dat deze fietsenhandelaar kennis had aan een veel jongere vrouw die in Maastricht woonde. De man had deze vrouw - een ongehuwde moeder van twee meisjes - bij de rechtbank in Arnhem leren kennen. Omdat de Maastrichtse vrouw vaak bij de fietsenhandelaar op visite kwam hadden zij elkaar aardig goed leren kennen. Op de zaterdag voor de moord was de Maastrichtse weer eens in de straat verschenen. Maar omdat de fietsenmaker niet thuis was, was zij bij de Nijmeegse vrouw op visite gekomen. Later waren zij de stad ingegaan en hadden bij V. en D. boodschappen gedaan. Toen zij een kopje koffie dronken had zij gezien dat de Maastrichtse een revolver in haar tasje had.

Onmiddellijk werd de fietsenhandelaar verhoord. Het bleek dat de man met de Maastrichtse voor de wet getrouwd was, het echtpaar Strijbosch goed kende en vaak met zijn vrouw - die inmiddels met ruzie bij hem vandaan was gegaan - bij Strijbosch op visite was geweest Rechercheur Schouten en zijn collega Marcusse gingen meteen naar Maastricht om de vrouw te bezoeken voor een verhoor. Zij bleek daar niet over een vast adres te beschikken maar steeds bij verschillende vriendinnen te logeren. Bij het verhoor van die vriendinnen kwamen de rechercheurs te weten dat de vrouw hen, rijkelijk met sieraden bedeeld had die - zo kwam later vast te staan - uit de winkel van Strijbosch afkomstig waren. Deze sieraden werden natuurlijk meteen door de rechercheurs in beslag genomen. 

Nu was het nog zaak om de daderes en het wapen te vinden. Van haar vriendinnen kwamen de rechercheurs te weten dat zij met een Duitse soldaat naar een bioscoop was gegaan. Ook kwamen zij te weten welke bioscoop dat was. Aan de hand van een beschrijving van de vrouw kon de bioscoopbediende hen de plaats aanwijzen waar zij zat. Zij werd meteen gearresteerd en naar het politiebureau van Maastricht gebracht. Zij was niet in het bezit van een wapen en ontkende in alle toonaarden dat zij iets met de moord in Nijmegen te maken had. 

Nog dezelfde dag vertrokken de beide rechercheurs met hun arrestante naar Nijmegen, waar zij in verzekerde bewaring gesteld werd. De volgende dag ging het verhoor verder maar zij bleef ontkennen dat zij aan het Wintersoord geweest was. Ook beweerde zij niets van een revolver af te weten. Het bleek voor de rechercheurs een harde noot om te kraken, want zij was spijkerhard. Toen rechercheur Wim Beerman - van de dactyloscopische dienst - bij het maken van foto's en het nemen van vingerafdrukken, een vertrouwelijk gesprek met haar kreeg, gaf zij eindelijk toe. Zij bekende toen dat zij de moord op het echtpaar gepleegd had; met een revolver. Dit wapen had zij gestolen van een Duitse soldaat met wie zij tijdens een treinreis intiem contact had gehad. De soldaat had daar niets van gemerkt om dat zijn lichaam en geest zich op andere dingen geconcentreerd hadden dan op een revolver. Welke soldaat het geweest was kon zij niet vertellen omdat zij voor meerdere soldaten gewillig geweest was. Ook later is de soldaat, niet bekend geworden. Zij verklaarde verder dat zij de revolver van de Maasbrug in het water gegooid had. Op aanwijzingen van de vrouw is daar op die plaats nog gedregd maar omdat daar een sterke stroom stond bleef het zoeken zonder resultaat. Zij verklaarde verder dat zij naar Nijmegen was gekomen om haar man - zij waren nog niet gescheiden - neer te schieten. De man - die veel ouder was dan de vrouw - bezat nogal wat eigendommen en een behoorlijk portie geld.

(wordt vervolgd)

Klik hier en reageer daarmee per email als u uw reactie hieronder wilt laten plaatsen

Bron (©) 1984 Wim Janssen - Nieuwsblad De Brug Nijmegen

terug

REAGEER:

Uw aanvullingen of opmerkingen zijn welkom!
Met dit formulier kunt u (nog) geen foto's versturen. Gebruik daarvoor uw e-mailprogramma.
Opmaak kan wel, bv <b>Vet</b> of <i>cursief</i> geeft Vet of cursief.