Nimweegs Plat 36

24-07-2010

Kunst

Feurige wèèk wa'k wer ‘s ’n keer ien de stad en a’k duir so lings en rechs is um me hin kiek is d'r nog heel um nuir te kieke a’je goed kiekt. Mar d’r stit oek grei bij wuirbij je je afraogt uut wa feur hèrderwiekers dè grùùpke bestit da de kunstemaokers uutsuukt die hier ien de stad hullie goed bedoelde rotsooi meuge laote sien.

Mooie dinger sien d'r oek nog wel allenig sien die moeielik te fiende umdat'r ien feband met de aonfal fan febouwingskoorts fan ’t gemintebestuur, of 'n schutting umhin stit of d’r 'n hoop sand tegenaon gegooid is. Ik heb me bijfeurbeeld rotgesocht nuir 't beeld fan de frouw met ponnie da froeger op 't Muirienburg ston, wuir ‘t geblefe is? Wie 't wit mag ’t segge, ‘k heb ’t nog nie kenne fiende muir dè sal wel aon mien ligge. Of sou ik soms ien m’n eige stad de weg nie mèr kenne?

Met ‘n bietje moeite fien je nog dinger trug soe’as dè poortje naos ’t stadhuus muir dan mot ’t gin mert sien. De deurstikskes nuir de Kannemert, de kanunnikehuuskes en de latijnseschool sien gelukkig oek gespuird geblefe fan de grote fedwijntruc. 't Is mar goed da 't waoggebouw so uut de klùùte gewasse en swuir is anders hadde se dè oek nog ferdonkeremaond. 

Ik bin nog nooit ien “de glasbak” gewist, feur nie iengewijde: so wurdt ‘t musejum op 't kellefkensbos genoemd. 't Ouwe was nie goed sat mer. ’n Bietje bestuurder sou s’n fikke aflekke as tie soe’n merkant gebouw as de Commanderie moch gebrùùke.

D'r wurdt ien dese stad toch al nie so fraoi umgespronge met 't kulturele erfgoed. Ik ken me nog herinnere dat'r tijdes ’t graofe aon de Waolkaoj ien feurbereiding fan de bouw fan die goktent duir, 't restant fan ’n honderde juire ouwe Romeinse tufstene muur te feurschien kwam. Toen was Nimwege ech ien last want dè kwam se helemaol nie goed uut. Nuir feul hin en weer genuil is da stuk muur toen uutgegraofe en feurlopig op 'n grèsfeldje ien de buurt fan ‘t Meertje neer gegooit wuir 't stukske bij bietje fedween. Ik denk dat’r bij ‘n hoop Nimwègenuire nou nog soen weggeschoepte steen noast de klok op de schoorsteen stit. 

't Enige wa nie feburrige wurdt is de moderne kunst die d'r de laotste juire feschene is. Je srikt je toch te berste a'je op 't Kellefkesbos die blauwe hoop ieser siet staon. Bij ons ston d’r vroeger oek soiets ien de tùùn, duir klopte mien moeder de kokesmat op ùùt! Mar wit je wa nog 't errigste is? Follegens de “kenners” is dè kunst met 'n grote K. Ik fraog mien eige af wa 't ien fretesnaom allemaol feur mot stelle. Je het 'n besriefing nodig um “je ien de belefingswereld fan de kunstenuir ien te kenne lefe.” duir sakt je toch de boks fan af. Muir alles wa je op die menier mot bekieke is nuir mien mening gin kunst. Se schiene hier op ‘t stadhuis te denke: as 't mar hertstikke duur is wurdt 't faneiges iets, muir dè’s gin kunst! 

Se kenne me gerust 'n kultuurberbuir noeme want dè bin‘k geleuf ik oek, mar ik bin de enigste nie. Oek Mercus Ulpius Trajanus stit op 't nuir hum genoemde plein met uutgestrekte erm nuir ‘t stadhuus te wiese asof hij tege de minse segge wil: ”Duir sitte de echte berbuire, duir mô je sien!”

Jan