Nimweegs Plat 35

10-07-2010

liendebloesem

Iendrukke die je ien de erste juire fan je lefe opdùùt sien faok so iendringend da se feur altied ien je geheuge gehakke staon. Se slaope juire ien je onderbewustsien, je bin se fergete tot da se je juire laoter op een of andere menier inins wèr scherp feur de geest komme te staon.

‘n Puir juire trug op ’n fakantie ien ‘t Swerte Woud kuierde ik met mien frouwke deur de umgefing fan de camping wuir we met onse kerrefen stonde. Tijdes die wandeling kwaome we langs 'n klein staotiunneke da ien de schaoduw ston fan ’n puir grote liendebome. Um ekkes ien alle rust fan de umgefing te kenne geniete en effe uut de bloedhitte te sien, ginge we duir op 'n benkske onder de bome sitte. Deur de lucht fan de liendebloesem en 't gesoem fan ’n puir honderd bije, wuirvan d’r un hoop so folgefrete wuire da se nie mèr konde fliege en op de grond laoge, doemelde ik ien en erreges fer weg ien mien herinnering was dè gesoem en die bloesemlucht allemaol herstikke fetrouwd

Dè fetrouwde wurdt ien ene reaoliteit a'k inins wèr ien 'n ofer de klinkerkes hobbelende kienderwaoge lig. Lekker werm is 't en d'r hangt 'n bloesemgeur ien de lucht. A'k umhoog kiek sie’k 't lachende gesicht fan ‘n jong frouwke. 't is 'n heel fetrouwd gesicht, asof 't 'r altied al was: ’t is mien moeder. Huir gesicht is so duidelik en lefesèch da’k ‘t haost aon ken raoke. Ik probeer um iets tege huir te segge mar se festit me nie. Se beurt me uut de waoge en 't is 'n hele gewuirwurding um wèr so dich bij huir te sien nuir al die juire. Ik slao m’n erreme um huir nek, kiek um me hin en sie 'n grote flakte wuir 'n enurm gat ien sit. 

Ien de verte stit ’n kerk en sommige huuse ien de umgefing hebbe ferbrieselde ruute ien de sponninge en d’r ligt haost gin pan mèr op de daoke. Nog un keer probeer ik um wà tege huir te segge en wèr lacht se huir liefe lach. Dan krieg ik inins ’n douw en heur mien naom roepe, ik srik wakker. 't Is m’n frouwke die me aon de erm schud en me frimt aonkiekt. Se fraogt of ik de goedwies soms kapot heb, “je keek so ruir” see se “ik wer d’r gewoon bang van”. Ik heb huir toen nog mar nie feteld wuirum ik so maf keek en d'r traone ien m’n oge stonde. Die puir telle herinnering aon so lang geleje hè’k nog muir ekkes feur mien eige gehouwe. 

Hertstikke gek he'k me laoter gepiekerd um d'r achter te kenne komme wuir die plek uut mien herininnering gewist mot sien en d’r is t‘r mar ene die ien aonmerking kumt: De Elsestraot. Duir is ien ’t begin van ’45 ien ’n soeterein onder ’t geherrie van overfliegende graonaote mien fundaoment gelegd. De straot is fandaog de dag nog op eigeste menier met klinkerkes bestraot allenig het de kerk plaots gemaokt feur ’n fletgebouw, mar d’r staon nog steeds Liendebome. 

De kombenaosie fan de wermte en die liendebloesemlucht duir ien ’t Swerte Woud het’r folleges mien feur gesurrigt dat die herinnering aon tweeënsestig juir geleje inins wèr so tastbuir trugkwam: 'n hertstikke liefe herinnering trouwes, ene um met beie hande fast te houwe.

Jan

terug


REAGEER:

Uw aanvullingen of opmerkingen zijn welkom!
Met dit formulier kunt u (nog) geen foto's versturen. Gebruik daarvoor uw e-mailprogramma.
Opmaak kan wel, bv <b>Vet</b> of <i>cursief</i> geeft Vet of cursief.
 
 Uw naam: en mailadres: