© copyright Paul Nas, Digitale bewerking; Henk Kersten/Stichting Noviomagus.nl

The Flying Stars

Geschiedenis van een Amusementsorkest uit Nijmegen dat ontstond op het Canisiuscollege, kort na de Tweede Wereld oorlog. Deze gastredactiepagina is een bewerking van het relaas dat is opgetekend door Jan Hagemans, dat hij maakte in een klein schrift dat na zijn dood door zijn nicht Marion Janssen in 2007 werd aangetroffen in zijn nalatenschap. De bewerking is uitgevoerd door Paul Nas, zoon van José Nas, die deel uitmaakte van het orkest.

© Paul Nas, maart 2009

van links naar rechts:
Henk van de Velden, Canis Beukering, Theo Hermens, Jan Gijsberts, José Nas, Jan Vermeer, Ruud van der Loo, Arrie Hiddink, Jan Hagemans.

Voorwoord

Het doel van dit werkje is om een overzicht te geven van de werkwijze van de “Flying Stars” aan diegenen, die gedurende de drie jaren dat de “Flying Stars” mochten bestaan, meerdere malen met hen in contact kwamen.
Tevens is het voor anderen een werkje, dat wil laten zien, wat een vriendenclub door innige samenwerking mocht bereiken. Dit danken wij niet aan de samenwerking alleen, maar ook aan het voortreffelijk organisatorisch werk van onze leider Ruud van der Loo, die voor geen enkele moeilijkheid uit de weg ging en waaraan wij hoofdzakelijk te danken hebben, dat wij het eerste halfjaar van ons bestaan doorkwamen, ondanks heftig verzet van de schoolleiding van het St. Canisiuscollege, die steeds poogde ons Amusements Orkest en onze vriendenclub te liquideren. 

Onze leider Ruud van der Loo, die voor geen enkele moeilijkheid uit de weg ging.

In de Inleiding, die het eerste hoofdstuk omvat, wil ik hoofdzakelijk spreken over de tientallen moeilijkheden, die wij met het St. Canisiuscollege hadden. In het tweede hoofdstuk de tijd, dat wij opereerden onder de naam “Happy Collegians”, en in het derde hoofdstuk de levensloop van de “Flying Stars”, die uiteraard langer is. Tot slot volgt dan nog een besluit.
Ik hoop hiermee voldoende duidelijk de levensloop, met vele moeilijkheden, van onze vriendenclub beschreven te hebben.

Nijmegen, 29 maart 1949

Jan Hagemans, (saxofonist van de Flying Stars)

Hoofdstuk I: Inleiding

Hoofdstuk II: Van “Happy Collegians” naar “Flying Stars” 

Hoofdstuk III: “The Flying Stars”

Hoofdstuk IV: “The Flying Stars” in Duitsland

Besluit

Reactie 1:

José Dillen-Beukering, 14-03-2009: Wat geweldig leuk om het hele verhaal van de band waar mijn vader (Can Beukering) in speelde zo op internet te kunnen lezen en al die foto's van hem daarin te zien.
Mijn vader sprak nog vaak over de tijd in de band en zijn liefde voor zijn eigen gemaakte Hawaï-gitaar. Hij was muzikaal, genoot tot het laatst toe van muziek. Zowel luisteren naar muziek, als zelf improviseren op het keyboard.
Mijn kinderen, zijn kleinkinderen herinneren dat ook heel goed van hem, altijd neuriënd, zingend of trommelend met zijn vingers. Jammer dat hij later niet met muziek is doorgegaan. Hij was te bescheiden, niet overtuigd van zijn talent.
In één van zijn laatste jaren heeft hij nog eens heel de tekst van " drie kleine visjes zwommen in de zee " voor de kinderen helemaal uitgeprint. Hij zong dat vaak en dan heel jazzy, de kinderen vonden dat zo leuk.
Ontzettend bedankt voor deze blijvende herinnering aan mijn vader!

Reactie 2:

Tineke Beukering-Toussaint, 14-03-2009: Aangenaam verrast het dagboekrelaas, uitgebracht door Paul Nas, zoon van Jos Nas, op Noviomagus te zien en te lezen. Geweldig leuk dat dit dagboekje van Jan Hagemans bewaard is gebleven en na zijn overlijden gevonden is door het nichtje van Jan Hagemans; Marion Janssen.
De kinderen en kleinkinderen waren zeer enthousiast om hun vader [Can Beukering] en opa op de site te zien. Ook zij zagen zijn zelfgebouwde hawaïangitaar bij de andere instrumenten staan. Ik ben, als echtegenote, [Tineke Beukering --Toussaint] , ook kei-trots hem als jong broekie tussen zijn muziekvrienden te zien staan.

Uit de vele verhalen die Can vertelde over deze "Flying Band "-periode kun je goed merken dat, ondanks de vele tegenwerkingen die zij hebben ondervonden, het een prachtige en onbezorgde tijd is geweest. Door zijn muzikaal gevoel, net als zijn vrienden, is hij tijdens zijn ziekte [MS] toch in staat geweest een orgel te bouwen, zelfs twee, en daar moest op gespeeld worden. Door mijn pianoverleden had ik dit snel onder de knie. Zo hebben wij veel, héél veel muzikale uurtjes samen doorgebracht.

Dank aan allen die hebben meegewerkt aan dit mooie document !