Meydenberg

Marianne van den Meydenberg, Laurel, Delaware USA

Trap Pond State Park
Laurel, Delaware USA

Hallo beste Nijmegenaren!

Vanuit Laurel, Delaware in de V.S. zal ik in kort vertellen hoe en wanneer wij uit Nijmegen zijn vertrokken. Mijn man is Joep van den Meydenberg en mijn meisjes naam is Marianne van Geel.
In 1973, direct na ons huwelijk is Joep met de Nederlandse Luchtmacht vliegeropleiding naar Canada gegaan. Ik ging twee maanden later ook daar naar toe. Helaas heeft Joep de vliegopleiding niet af kunne maken daar. Hij was NATO's slechtste officier en had ook wat moeite met sommige vakken in de opleiding. Dus wij weer terug naar Nederland. In 1974 stond er 'n advertentie in de krant voor 'n vliegschool in de staat New Jersey. We hebben toen onze koffers gepakt en de bankrekeningen leeg gehaald en hebben toen alles in Joep's vliegopleiding gestoken. En met succes. We hebben nog geprobeerd om na de opleiding terug in Nederland bij de KLM te komen, maar Joep had geen HBS, dus dat feest ging niet door. We zouden dan nog 'n paar jaar langer hier in de US blijven en dat is intussen danig uit de hand gelopen. We wonen nu al ruim dertig jaar in de staat Delaware. Dat is ongeveer 4 uur rijden ten zuiden van New York City en twee uur rijden ten oosten van Washington, DC.
Joep en ik hebben twee kinderen, Diane, 25 en Elke, 23. Joep vliegt nog steeds en nu alweer jaren als corporate pilot op 'n jet voor 'n groot bedrijf. Ik werk als verpleegkundige in 'n verzorgingshuis. De verpleegopleiding was ik toendertijd al aan 't Radboud ziekenhuis begonnen, maar niet afgemaakt. Trouwen en naar Canada verhuizen was veel spannender. Toch ben ik hier, toen de kinderen met school begonnen, ook zelf weer naar school gegaan.
Emigreren is niet altijd even makkelijk. Ik heb wel tijden heimwee gehad, maar toen de kinders er eenmaal waren en daardoor ook veel meer contact met anderen liep dat allemaal weer goed af.
Maar Nijmegen is altijd nog Nijmegen. Ondanks de nieuwe aanvoerwegen daar in 't oosten des lands komen wij 't liefste Nijmegen binnen vanaf de Waalbrug. Voordien al, bij de landing op Schiphol geeft 't zicht van huizen met rode daken en groene weiden met sloten al vaak 'n brok in je keel als je weer na zoveel jaren in Nederland komt.
Sinds dat de Internet bestaat is Nederland ook niet meer zo gruwelijk ver weg. Vooral met web sites zoals deze, waar ik via 'n klasgenoot vanaf schoolbank.nl naar toe verwijzigd ben, is 't fijn om nog eens Nijmegen rond te lopen.

Joep en ik hebben 't goed naar de zin hier en zullen hopelijk hier ook samen oud worden. We wonen rustig, vrij achteraf waar je nog rustig kunt gaan slapen ook al zit de voordeur niet in 't nachtslot. Soms beneemt de lucht van 'n stinkdier je midden in de nacht de adem, maar dat liever dan druk verkeer en overal licht. Wasbeertjes jatten 't eten van de katten en vorig jaar had ik 'n slang in de broodrooster in de keuken. Zoals ik al zei, 't leven hier bevalt ons prima!!

Groeten aan Nijmegen van ons allen hier!
Joep en Marianne van den Meydenberg
Diane en Elke