Huize Heyendaal:

In 1912 werd het eeuwenoude landgoed Heyendaal aangekocht door margarinefabrikant Frans Jurgens uit Oss, met de bedoeling er met zijn gezin te gaan wonen. Aangezien het reeds bestaande landhuis - het huidige 'Oud-Heyendael', aan het eind van de René Descartesdreef - oud en te klein was, gaf hij architect Charles M.F.H. Estourgie de opdracht een groot landhuis te ontwerpen. In november 1912 werd met de bouw begonnen.
Tegelijkertijd liet Jurgens het landgoed onder handen nemen. Rondom het in aanbouw zijnde huis werd een park in Engelse landschapsstijl aangelegd en aan de Sint Annastraat kwam een fraaie toegangspoort. In de bossen liet Jurgens duizenden rododendrons planten om de wildstand te verbeteren - jagen was namelijk een van zijn favoriete hobby's.
In 1914 was het neorenaissancistische 'Huize Heyendaal' gereed. De architect bleek duidelijk geïnspireerd door de Hollandse renaissancestijl, waarvan de trapgevels aan voor- en achterzijde en de vele versieringen in natuursteen duidelijke kenmerken zijn. Het gebouw, dat ten opzichte van de tuin enigszins verhoogd ligt, is asymmetrisch van opzet en heeft aan de noordzijde een 30,5 meter hoge, achthoekige toren.
Het beeldhouwwerk aan de buitenzijde komt grotendeels van de hand van Egidius Everaerts. De hoofdingang aan de noordzijde - in de vorm van een Grieks tempelfront - en het grote balkon aan de zuidzijde zijn geheel uit natuursteen opgetrokken. De trapgevels worden bekroond door stenen arenden en in de friezen (onder de daklijst) zijn uitgehouwen vrouwenkoppen te zien, die de elf Nederlandse provincies voorstellen. Ook de hoofden van architect Estourgie, aannemer J.C. Kropman en eigenaar Jurgens zijn in natuursteen vereeuwigd. Her en der is nog meer fraai beeldhouwwerk te vinden.
Ook het interieur is bijzonder, al is er in de loop der tijd veel verdwenen. Het werd grotendeels ontworpen door de neef van Estourgie, kunstschilder A.H. Trautwein. Een aantal elementen is uit huizen elders in het land gehaald en soms al eeuwen oud.
Een groot glas-in-loodvenster in het trappenhuis toont Frans Jurgens met zijn vrouw en vier kinderen, omringd door figuren van bloemen en planten. Bijzonder zijn verder de schouw in de grote hal, de versierde plinten in het trappenhuis, verschillende stucplafonds, lambriseringen en schilderingen, waarvan enkele uit de 18de eeuw.
De vroegere eetzaal is in Lodewijk XIV-stijl uitgevoerd. Een aantal zogenaamde behangselschilderingen in dit vertrek is in 1736 door de Duitser Jurriaan Buttner vervaardigd en heeft vroeger waarschijnlijk in Amsterdamse herenhuizen gehangen. Andere schilderingen zijn van Trautwein zelf. De schilderingen op het plafond gingen verloren bij een binnenbrand in 1948 en werden daarna vervangen door nieuwe.
Huize Heyendaal bleef tot in 1949 in het bezit van de familie Jurgens. Toen werd het met een groot deel van het omliggende landgoed verkocht aan de Sint-Radboudstichting, die in 1923 de Rooms-Katholieke Universiteit had opgericht en van plan was de medische faculteit op Heyendaal te vestigen. En zo geschiedde het: vanaf 1951 zijn rondom het 'kasteeltje van Jurgens', zoals het huis nu ook wel bekend staat, vele universiteitsgebouwen verrezen, zodat van een landhuis geen sprake meer is. Het markante gebouw dient nu als kantoor en is misschien wel hét symbool van de Radboud Universiteit Nijmegen.

Huize Heyendaal:

In 1912, the centuries' old country estate Heyendaal was bought by Frans Jurgens from Oss, owner of a margarine factory, with the intention of living there with his family. Since the existing country house - the present-day 'Oud-Heyendael', at the end of René Descartesdreef - was old and too small, he commissioned architect Charles M.F.H. Estourgie to design a large country house. In November 1912, the building was started.
At the same time, Jurgens ordered the reconstruction of the country estate. Around the house being built, a park was constructed in English country style and a fine entrance gate was placed on the St. Annastraat. Jurgens planted thousands of rhododendrons in the woods to improve game population - as hunting was one of his favourite hobbies.
In 1914, the Neo-Renaissance 'Huize Heyendaal' was finished. The architect was obviously inspired by Dutch Renaissance, as evidenced by the stepped gables at the front and back and the many decorations in stone. The building, which is somewhat raised compared to the garden, has an asymmetrical structure and an octagonal tower of 30.5 metres high on the north side.
The sculptures on the outside are largely done by Egidius Everaerts. The main entrance on the north side - in the shape of a Greek temple front - and the large balcony on the south side have been completely built from stone. The stepped gables are crowned with stone eagles and in the friezes (below the ridge-piece) carved women's heads can be seen which represent the (at that time) eleven Dutch provinces. The heads of architect Estourgie, building contractor J.C. Kropman and owner Jurgens have been immortalized in stone as well. Here and there, more fine sculptures can be found.
The interior is special as well, though much has disappeared over the years. It was largely designed by Estourgie's cousin, artist A.H. Trautwein. A number of elements were taken from houses elsewhere in the country and is sometimes centuries old.
A large stained-glass window in the stairwell shows Frans Jurgens with his wife and four children, surrounded by flowers and plants. Other remarkable items are the fireplace in the great hall, the decorated skirting-boards in the stair-well, several stucco ceilings, wainscoting and paintings, some of which are 18th century.
The former dining hall is decorated in Louis XIV style. A number of so-called wall paper paintings in this room have been made by the German Jurriaan Buttner in 1736, and probably used to hang in Amsterdam mansions. Other paintings are by Trautwein himself. The painting on the ceiling was lost by a domestic fire in 1948 and was later replaced by a new one.
Huize Heyendaal remained in possession of the Jurgens family until 1949. At that time, it was sold together with a large part of the surrounding estate to the St. Radboud foundation, which had founded the Roman-Catholic University in 1923 and was planning to establish the medical faculty on Heyendaal. And this was done accordingly: from 1951, many university buildings have arisen around the 'little Jurgens castle', as the house is also known nowadays, and it is no longer a country house. The striking building now serves as offices and is perhaps the main symbol of the Radboud University Nijmegen.